Geçmişte Yaşamak

Anılarımızın olması güzeldir fakat yaşadığımız her anı geçmişle birleştirmek biraz psikopatça oluyor. Son birkaç aydır bunu sürekli yapıyorum. Misal çok mutluyum aa ilerde bunu böyle hatırlarım, dur çok gülme kendini rezil etme diyorum; ya da çok mutsuzum ağladım ağlayacağım dur ne ağlıyorsun ileride bu halinle dalga geçersin, utanırsın diyorum ağlamıyorum. Ve bu durum birkaç aydır böyle. İşin kötü yanı duygularımı gizlemeye o kadar alışmışım ki kim olduğumu unuttum. 

Artık neye nasıl tepki vereceğimi kestiremiyorum ve bu yüzden gülemiyorum, ağlayamıyorum. Ağlamanın bile güzel olduğunu düşünmeye başladım. 

Son iki hafta kala LYS'e. Ben depresyona...